Öğretmenler Günü çook yaklaştı. Her zaman çok sevdiğim öğretmenim gözümde ve kalbimde git gide büyüyor. Hep onu düşünüyor, hep onu düşünüyorum ve onu anlamaya çalışıyorum.
Acaba öğretmenim bizi okutabilmek için nasıl ve nerede okumuştu? Ne zahmetler çekmişti? Dün gece yatağıma yattım. Düşüne düşüne uykuya dalıp gittim. Rüyamda öğretmenimi gördüm. Okuduğu okulu gördüm. Küçük 2 katlı, sobalı bir okul. Yakacak odun ve kömürleri yok. Pencerelerden birinin camı kırılmış, naylonla kaplanmış. Rüzgar esiyor, defterleri kitapları savuruyor, kızların saçları uçuşuyor, yağmur yağıyor sıralarının üzerine damlalar düşüyor ve sıraları sağa sola çekiştiriyorlar.
Okulda kitaplıkları yok, kitap yok. Kitap alacak paraları yok. Ceplerinde harçlıkları yok.
İşte böyle yokluklar içinde okuyan öğretmenimiz şimdi her şeyi unutmuş durumda. Her sabah sınıfa gülerek giriyor “ Günaydın çocuklar” diyor. Bize okumayı yazmayı, problem çözmeyi ve çeşit çeşit bilgiler öğretiyor. 6. Sınıfa gelinceye kadar o kadar çok şey öğrendim ki; okuduğum kitapları üst üste koydum... Tam boyumca olmuş.
Öğretmenim bir bilgi pınarı, öğretmenimde bilgiler bitmez. Ve bize her gün yeni bilgiler öğretmeye devam ediyor. Minnettarım size öğretmenim. Ben de sizin gibi öğretmen olacağım. Sizden devralacağım bayrağı ben taşıyacağım. Kim bilir belki İstanbul’da belki Malatya’nın bir köyünde ileride bir gün çocukları ben okutacağım.
Öğretmenler Gününüz Kutlu olsun öğretmenim. Ellerinizden öpüyorum.
Mustafa UZELLİ
Bu içerik Mustafa UZELLİ tarafından paylaşıldı.
Kütüphane Öğrencileri : Sayın Mustafa Uzelli hocam sizin bu güzel şiiriniz vasıtasıyla Türkiye'deki tüm öğretmenlerin öğretmenler günü kutlu olsun. Emeğinize sağlık çok teşekkürler. Vesselam.